سلام 

بازم سره دو راهی موندم اینجا بهترین جا واسه اروم بودنمه 

حالا که باز چهره ی خوش زندگی داره دور میشه و من منتظر اومدن چهره ی سختشم ...باز که حس میکنم چقدر مردم اطرافم غریبه هستن یا اینکه چقدر خود خواهن دیگه حتی مثل گذشته ها قلم خوبی برای نوشتن ندارم...شاید همیشه دلم برای گذشته ها تنگ میشه...!